donderdag 16 november 2017

Spontaan cadeautje

Vorige week zaterdag kreeg ik deze foto doorgestuurd van mijn collegaatje; hier zie je schattige Mila met een outfitje die ze van mij kreeg bij haar geboorte. Het was de eerste keer dat ik zo'n klein prutsje in door mij gemaakte kleertjes zag en iets binnen in mij smolt.♥ De foto in combinatie met de lieve, dankbare woorden van de mama, deden mij zin krijgen om die dag onmiddellijk opnieuw aan de slag te gaan voor Mila, aangezien ik dinsdagavond nog eens een blitsbezoekje zou brengen aan haar.


In verschillende facebookgroepen had ik al regelmatig opdrukken gezien op kledij, gemaakt aan de hand van het geboortekaartje. Dit wou ik ook maken voor Mila'tje om zo een 'standaard' truitje wat meer te personaliseren. Ik nam mijn geliefde patroontje van de Mare sweater erbij, vond al snel het ideale stofje en ging daarna aan de slag met mijn Scan 'n cut. Met maar een klein beetje stress, want Scanny en ik zijn al heel wat betere vrienden (zeker na het bedrukken van al die goodiebags) dan in het begin dat ik hem in huis had. Het geboortekaartje werd vlot gescand en na wat kleine aanpassingen en gefoefel, kon ik de naam reeds uitsnijden. Ook de hartjes werden overgenomen van het geboortekaartje en werden als confetti verspreid over het voorpand van de trui.




Om het helemaal af te maken, durfde ik voor het eerst een eigen labeltje aannaaien, ik oefende eerst tweemaal op eigen kledij voor ik het definitief durfde vastmaken. Het opstrijken van de hartjes en tekst was moeilijker dan gedacht (flex en french terry combineren niet zo goed in het vlot opstrijken) en ik wou de trui op het laatst niet verpesten door mijn labeltje schuin of ondersteboven te stikken. ☺


Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. ☺ Gisteren gaf ik het truitje - ietwat verlegen - af en beide ouders werden laaiend enthousiast. Er werd gesproken over 'babyborrel', 'inkaderen', 'mooiste truitje ever' en ik wist dat mijn cadeautje goed ontvangen was. Oef, toch altijd een opluchting als iets eigengemaakt goed onthaald wordt; ik zit er altijd een beetje mee in of de 'ontvangers van mijn spontane geschenken' ( ik denk aan (de ouders van) mijn neefjes of kleine M.) dat wel zo leuk vinden dat ik met kleertjes kom aandraven. Ik wil ze niet het gevoel geven dat ik ze hun dit opdring of verplicht om die kleren effectief te dragen. Hoe voelen jullie zich hierbij? Of zit het gewoon maar in mijn kopje, die denkbeelden? ☺ Ik vind het gewoon heel leuk om af en toe ook eens voor andere mensen te naaien en hun blij te maken met mijn hobby...

2 opmerkingen:

  1. Zo'n mooi truitje, ik zou ook superblij zijn mocht ik zoiets krijgen. Als je iets handgemaakt krijgt, weet je tenminste dat de gever veel tijd aan je cadeautje heeft gespendeerd. Dat is toch al hartverwarmend op zich. Ikzelf maak meestal het knap zakje uit het boek Zo geknipt.

    BeantwoordenVerwijderen