To sew or not to sew?

Volgens mij zit ik in een naaidipje. Ik hoop toch dat ik in een naaidipje zit! Want een dipje zou willen zeggen dat het iets tijdelijk is, en niet iets van blijvende duur. Het is zowaar van 13 januari geleden dat ik nog iets genaaid heb! Dat is voor jullie misschien maar 10 dagen, maar voor mij is dat lang. Zeker als je weet dat ik 2 dagen in de week vrijaf heb genomen om te kunnen naaien.

Tijdens die vrije dagen (en het weekend als er tijd is) is er wel veel geplakt, getekend en geknipt, want ik ben terug bezig met de voorbereidingen om mee te gaan op een naaiweekend volgende week. Misschien komt het ook wel daar door, dat er minder genaaid werd de laatste dagen. Alles wat geknipt werd, wou ik nog niet naaien, want dan is er minder voor het naaiweekend...

Bovendien heb ik ook een beetje een gebrek aan inspiratie; wat valt er op den duur nog allemaal te naaien??? Ik ben zot van truien naaien en probeer graag nieuwe patroontjes uit daarvoor, maar ik merkte dat mijn kleerkast iets te vol is om nog nieuwe truien te naaien. 😊 T-shirts en longsleeves heb ik eigenlijk ook genoeg (behalve een occassioneel kleur). Voor kleedjes en rokjes vind ik het nog te vroeg, deze draag ik bijna enkel in de zomer en nu is het volop winter buiten. Ik moet ook in gedachten houden dat er eind februari nog een naaiweekend op de planning staat en dan nog voldoende projecten moet hebben! Misschien moet ik gewoon minder op naaiweekend gaan. 😃

Waarom ik dit allemaal neertyp? Niet om te klagen of te zagen, ook al komt dit misschien zo over (sorry! 😊). Ergens hoop ik gewoon dat mijn naaidip overgaat met het te erkennen dat ik in eentje zit. Al vrees ik ervoor eigenlijk, dus zet ik hieronder nog wat ideetjes neer, waarvan ik hoop/denk dat ze me zullen helpen. Later laat ik je dan wel weten wat mij al dan niet geholpen heeft. Als ik (of jij ) dan (nog) eens in een naaidip kom(t), dan weet ik (jij) dankzij mijn blog wat te doen, wat helpt en wat niet.

1. Orde scheppen in de chaos. Dit wil zeggen: alle patronen schikken & labelen en alle stofjes netjes opplooien & een plaatsje (proberen te) geven in de kast. Plus de restjesbak uitkuisen.

2. Beginnen met kleine, makkelijke projectjes (eventueel met stof uit de restjesbak).

3. Afspreken met een vriendin om te naaien. Net 2 minuten geleden, tijdens het schrijven van deze blog, ingepland. Danku Silke! 😀

4. Nieuwe stof gaan kopen. Ja, ik weet dat ik te veel stof heb, en jij waarschijnlijk ook, maar van stof kopen worden we gelukkig! En kunnen we nieuwe ideeën krijgen. Bovendien zijn het nog solden !

5. Zoeken in de patroontjes en boeken, in de hoop van HET patroon tegen te komen dat ik onmiddellijk wil maken.

6. De kleerkast uitmesten. Alle winterkleren die afgelopen maanden niet gedragen werden, moeten eigenlijk weg. Idem met de zomerkledij; alles wat is blijven liggen tijdens die heerlijke warme maanden, zou beter plaats ruimen. Hopelijk zie ik zo wat er nog ontbreekt in mijn kleerkast en krijg ik zin om aan deze leegte iets te doen.

Ondertussen blijf ik mijn to-sew lijstje aanvullen en blijf ik zoeken naar stofjes om mijn schaar in te zetten. Want hé, ooit raak ik uit die dip en dan ligt er lekker veel geknipt klaar en is het gewoon kwestie van in elkaar naaien!


Als iemand nog extra tips weet; laat maar horen!

Een trui voor smospotten

Mijn eerste blogbericht van 2019 gaat over mijn laatste naaisel van 2018. 😊
Naar goede gewoonte geef ik mijn neefjes - als het cadeautjestijd is - altijd een zelfgemaakt en een zelfgekocht cadeautje, zo ook dus afgelopen kerst. Wegens omstandigheden kon ons kerstfeestje met het gezin (ouders, broer, schoonzus, neefjes en manlief) pas gisteren doorgaan, net na nieuwjaar, een 2-in 1 feestje dus. Er werd gegeten, gedronken en uitgepakt ! Dat laastste duurt altijd een eeuwigheid bij ons en is zowat de rode draad van ons feestje. Vooral de neefjes gaan hierbij graag in overdrive, al was de schoonzus dit jaar ook niet kalm te krijgen tot ze haar cadeautje mocht openen. 😉

Mijn oudste neefje kreeg bij toeval redelijk snel zijn zelfgemaakt pakje onder de boom, de jongste was ervan overtuigd - al voor het open was - dat ze terug een pyjama kregen en ging al door naar het volgende pakje. 😊 Gelukkig waren T., de schoonzus en manlief (die mee in het complot zat) meer geïntresseerd in mijn naaisel en kwam er een eerste omkeerbare trui te voorschijn !

Inderdaad, de neefjes kregen dit jaar elk een eigen omkeerbare trui. Ik koos om voor beiden dezelfde stoffen te gebruiken want volgens de schoonzus kleden ze zich de laatste tijd graag gelijk (en kiezen ze hier zelf voor in de winkel). Om het toch een beetje persoonlijk te maken (en het de schoonzus makkelijk te maken om te weten welke trui van wie is) zette ik hun namen in een stoer lettertype op de ondermouw.

De reden waarom ik een omkeerbare trui koos dit jaar is simpel: ik had deze zelf als kind en vond het de leukste trui om te dragen in de winter. Bij koud weer buitenspelen ging perfect in deze trui, je kon zelf kiezen welke kant je wou afhankelijk van je stemming en als je ergens een vlek had, kon je hem simpelweg omdraaien... Een trui voor echte smospotten dus...

De stof met gitaren is een French Terry van bij Lavvi Ebbel, de oranje is sweater van Stoffen Hemmers. Door de dubbele stof was het wat stressen over de juiste maat, ik wou dat de truien gepast waren voor nu en niet op de groei. Zo'n dikke trui is namelijk meer gepast voor de winter dan voor de zomer. 😀 Na heel wat gemeet en advies te vragen, waagde ik de sprong en ging voor het patroon van de Mitch sweater in maat 128 voor T. (7,5 jaar) en 116 voor N. (5,5 jaar). Aan de hand van de superduidelijke tutorial van Emma en Mona kon ik de truien vlotjes in elkaar zetten, bedankt Griet !

De truien zitten gelukkig net goed en beide jongens vonden het 'vet cool' dat hun naam er op stond! Na het passen voor de foto bleven de truien dan ook lekker aan. 😊