Na de rondleiding kregen we even tijd om stof te kopen (tot groot jolijt van mijn medestudenten), ikzelf ging als enige naar huis zonder iets, want het enige wat in mijn hoofd spookte was dat ene kleedje :) De juf had mij zelfs al verzekerd dat ik dat wel kon maken, ook al was het in sweaterstof.
Waarom ik dan twijfelde om het patroon te kopen.. Geen idee, waarschijnlijk wou ik het toch eerst nog even voorleggen aan manlief. Jammergenoeg bleek er geen enkele foto te tonen toen ik thuiskwam, terugrijden naar de stoffenwinkel had ik ook geen tijd voor die week.
Gelukkig (!) bleek een medestudente wel het patroon gekocht hebben en had ze dit gewoon mee de volgende naailes! Ik keek even diep in haar ogen en mocht het een weekje lenen om mijn maat over te tekenen. Natuurlijk moest ik domweg de les erna toch nog naar de stoffenwinkel rijden om de sweaterstof aan te schaffen... Toen durfde ik die nog niet online te bestellen omdat ik zeker wou zijn dat het dezelfde stof (in een ander kleur) was die daar tentoongesteld hing.
Met wat logisch denkwerk voor de hals en hulp van de juf tijdens de les, raakte mijn kleedje gisteren af, net twee weken voor de grote vakantie begon. Ik wou het namelijk heel graag klaar hebben om te dragen op een pensioenfeest van een collegaatje en dat is me gelukt ! Het weer werkte in mijn voordeel, want zo'n sweaterdress kan behoorlijk warm zijn. Voor 1 keer was ik blij met onze 'kwakkelzomers'.
